Serkan Asan: Sahada taraftar gibi mücadele ediyorum

Trabzonspor’un altyapısından yetişip geçtiğimiz yıldan itibaren bordo-mavili formaya ısınmaya başlayan 21 yaşındaki sağ bek, birinci kez Ümit Ulusal Takım’a davet edilip ay-yıldızlı formayla da tanıştı. Karlara bata çıka kilometrelerce yol yürüyerek egzersize gidip geldiği günleri asla unutmayacağını söyleyen başarılı oyuncu, Trabzonspor’da oynamayı “Taraftarımızın önünde, alanda taraftar üzere çaba ediyoruz. Ruhumuzda o sevgi var. Dışarıdaki taraftar ile altyapıda oynayan oyuncu ortasında hiçbir fark yok. Birebir sevgiyi paylaşıyoruz” cümleleriyle anlatıyor. 

İşte Serkan Asan’ın TamSaha mecmuasına verdiği röportaj:

28 Nisan 1999 Trabzon doğumlusun. Öncelikle nasıl bir çocukluk geçirdin?

Köy ortamında, mahalle ortasında arkadaşlarla top oynuyorduk. Çocukluktan beri futbola sevgim vardı benim. Okuldan çıkıyor, çabucak okul önünde arkadaşlarımla top oynuyordum. Konuta gitmiyordum. Herkes beni bekliyordu. Hava kararıyor lakin ben yeniden top oynamaya devam ediyordum. Herkes beni arıyordu, “Serkan nerede?” diye… Babam da her seferinde, “Okulun önünde top oynuyordur” kaygısı. Daima arkadaşlarımla top oynuyordum. Büyüklerle de oynuyordum. Küçük olmama karşın büyüklerin ortasına girip top oynamayı çok seviyordum. Futbola sevgim küçüklükten beri vardı. 

Baban, annen, varsa kardeşlerin ne işle meşguller? 

Beş kardeşiz. Dört ablam var. Hepsi üniversiteyi bitirdi. İkisi evli. Son çocuk benim. Babam en sonunda erkeği bulmuş. Annem mesken hanımı. Bir ablam hemşirelik kısmını bitirdi ve İstanbul’da işe başladı. Öbür ablam da Samsun’da Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. O da imtihanı bekliyor. Ben de Rize’de Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’nde Spor Yöneticiliği kısmında okuyorum. Devam ettirmeye çalışıyorum diyeyim. Biraz zahmetli oluyor olağan ki futboldan dolayı. 

Baban ne iş yapıyordu? 

Babam İstanbul’da inşaat ustasıydı. Yurt dışında çalıştı birçok vakit. Kendisini senede bir-iki hafta görüyorduk. Futbol oynamaya başladıktan sonra babamı emekli ettim. Öteki ablalarım da esasen her birisi bir yerde. Annemle yeniden yalnız kaldılar. 

Sendeki futbol yeteneğini birinci kim keşfetti? 

Ben Trabzon Düzköylüyüm. Okullar ortası futbol turnuvaları olurdu. Öğretmenlerim Adem Karahasan, Murat Gedikli ve İbrahim Direk vardı… Okul turnuvasında bizi Trabzonspor’un altyapısından izlemeye gelmişlerdi. Salim Doğan ve Salih Tekke o turnuvada beni beğenmişlerdi. Sonra Trabzonspor altyapısına çağırdılar. İlkokuldaki hocalarım da beni Trabzonspor seçmelerine götürdü. Orada Salim Doğan Hocam beni seçmişti. Basamak basamak, üstüne koya koya bugünlere gelebildim. 

Seninle birlikte futbola başlayan birçok arkadaşın bugün futbolcu olamadı ancak sen bunu başardın. O arkadaşlarına nazaran neyi farklı yaptın da bugün buradasın? 

Maddi açıdan durumumuz iyi değildi. Babam daima yurt dışında çalışıyordu. İmkânlar biraz zordu bizim için. Düzköy’de kente 50 kilometre uzaktaydım. Oradan egzersizlere gidip gelmek çok zordu. Annem istemiyordu zati tek başıma gidip gelmemi… Bir sene babam götürdü beni. Yurt dışına gitmedi benim için… Ablamlar okuyordu. Maddi sorunlarımızı çözebilmek için babam yurt dışına gitmek zorunda kaldı. Sonra üç numaralı ablam Semra beni 1.5 yıl antrenmana götürdü. Sonra babam, “Bakalım kendi başına gidebilecek mi?” dedi… Beni ön kapıdan otobüse bindirdi, art kapıdan da kendisi binmiş. Bana da diyordu ki, “Sen git, ben sürücü abine söyledim, seni indirecek…” Oysa benden sonra otobüse biniyormuş. Benim haberim yok. Düzköy’den biniyor, idman alanına geldiğimde iniyordum. Babam da gerimden geliyormuş. Birkaç sefer bunu tekrarladıktan sonra bakmış ki, gidip gelebiliyorum, sonra da bıraktı beni. Artık kendi başıma gidip gelmeye başlamıştım. O zorluklar beni bu vakte kadar getirdi diyebilirim. Ailemin verdiği takviyesi hiçbir vakit unutamam. 

Trabzonspor’un altyapısında futbola başladığını görüyoruz. Nasıl bir altyapı eğitimi aldın? 

Trabzonspor’un altyapısına 2009’da girdim. Birinci periyotlarda nasıl mahalle ortasında top oynuyorsak, orada da o denli başlamıştık. İkinci yılımda hocalar bize top sürmeyi, top sektirmeyi, arkadaşına pas atmayı gösteriyordu. Salim Doğan Hocamın bu tarafta bana katkısı çok büyüktür. Kendisiyle hala görüşürüm. Mahalle ortasından çıkıp, altyapı eğitimine başladığımız noktadaydık. Her şeyi bize öğretmişlerdi. Şu anda da hala öğrenme sürecim devam ediyor. Trabzonspor’un altyapısından çıkardığı oyuncular belirli. O devirde Yusuf ağabeyler vardı. Abdülkadir Ömür benim ekip arkadaşımdır. Hepimize örnek olmuştur. Cafer Tosun bizden evvel çıkmıştır. Bizi tetikleyen, A ekipte oynayabileceğimizi düşünmemizi sağlayan bireyler onlardır. Onları örnek alıp bu vakte kadar geldik Allah’a çok şükür… 

Profesyonel mukaveleye imza attıktan sonra 1461 Trabzon’a geçtin. 2018-2019 döneminde 3. Lig’de 29, Türkiye Kupası’nda 3 maçta forma giydin. Çok istikrarlı bir manzara sergiledin. O dönem senin ismine nasıl geçti? 1461 Trabzon sana neler kattı? 

U19’dan A kadroda profesyonelliğe geçtiğim vakit bir ekipte oynamamam gerekiyordu. Direkt A ekipte oynayacağımı düşünmüyordum. Kendimi geliştirmek için diğer bir ekipte oynamam gerekiyordu. 1461’de bu türlü bir imkân vardı. Hocalarımız, “Burada oyna. Yanı başımızda ol, seni gözlemleyelim. Devre ortasında seni tekrar Trabzonspor’a alma talihimiz olur. Öbür ekibe gidersen dönüşün meşakkat olabilir” dediler. 1461 bana çok şey katmıştır. Hem buradaki futbol anlayışı hem uğraş manasında hem de Trabzon’un ekibi olduğu için başka bir hırsla oynamıştık. 34 maç oynadım toplam. Yani daima üstüne koya koya devam etmek istedim. Şu an buralara gelmişsem 1461 Trabzon’un katkısı çok büyüktür. 

‘Benim için birinci deneyim Avrupa’da oynamak oldu’

Geçen dönem Trabzonspor’a geri döndün. İstikrarlı görüntünü sürdürdün diyebiliriz. Genç yaşına karşın UEFA Avrupa Ligi’nde 3, Türkiye Kupası’nda 6, Üstün Lig’de de 7 maçta formanı terlettin. Geçen dönemi nasıl değerlendirirsin? 

Doğup büyüdüğüm, hayalini kurduğum kentte o formayı giyebilmek çok büyük bir şeydi benim için. Herkes evvel kupada ya da ligde oynar, o deneyimle Avrupa maçına çıkar. Ancak benim için birinci deneyim Avrupa’da oynamak oldu… Birinci defa Avrupa Ligi’nde oynadım. Krasnodar maçıydı… 3-1 kaybetmiştik. Kendi kaleme de gol atmıştım. Top bana çarpıp gol olmuştu. Yani birinci maçımda bir an “Ne oluyor?” diye etrafıma baktım. Tribünler üstüme hakikat geliyordu. Sonra bir anda grup arkadaşlarım ve Ünal Karaman Hocam takviye verdi. Ben de o anda her şeyi unuttum ve devam ettim maçıma. Uygun de oynamıştım. Benim için o maç çok kıymetlidir. Trabzonspor’da birinci profesyonel maçım bu maçtır… Geçen dönem hem lig hem Ziraat Türkiye Kupası hem de UEFA Avrupa Ligi’nde toplam 16 maç oynadım. Hiç hayalini kurmamış bir insan için çok kıymetli bir şey üzere gözükmeyebilir. Lakin biz hayalini kurduğumuz için çok kıymetliydi. Gurur vericiydi. Kendi kentimizden çıktık, altyapıdan çıktık. Taraftarımızın önünde, alanda taraftar üzere gayret ediyoruz. Ruhumuzda o sevgi var. Yani nasıl anlatsam, dışarıdaki taraftar ile altyapıda oynayan oyuncu ortasında hiçbir fark yok. Tıpkı sevgiyi paylaşıyoruz. 

Bu döneme çok iyi başladın. Bu sezonki Serkan Asan’ı nasıl değerlendiriyorsun? 

Geçen dönem forma bahtı bulup oynadıktan sonra özgüvenim gittikçe arttı. Hem ekip hem de oyuncular olarak iyi bir dönem geçirdiğimizi düşünüyorum. Ligde şampiyon olamasak da Ziraat Türkiye Kupası’nı kaldırmak bizim için çok iyiydi. Döneme başlarken hem idare hem teknik heyet benden beklentilerini ilettiler. Ben de onların bana belirttiği şeyleri alana yansıtıp, elimden geleni yapıp uzun yıllar Trabzonspor’un sağ beki olmayı hedefliyorum. Onun için dönem başı kampında ne kadar üzerine koyabilirim diye çok çalıştım. Üç maçta birinci 11 oynadım. Sonraki maçta de oyuna girdim. Yavaş yavaş, üstüne koya koya inşallah uzun yıllar Trabzonspor’a sağ bek olarak hizmet verebilirim. 

Trabzon’da kentin çocuğu olmak hem gurur verici hem de zorlukları var. Bu durum seni nasıl etkiliyor?

Ne kadar memnun ederse de etsin zorluğu daha çok bence. Maç bitiyor diyelim. Kaybettiğimiz bir maç oluyor. Kaybedince taraftarlar o haftayı nasıl mutsuz geçiriyorsa, biz de Trabzonspor’un altyapısından çıkan oyuncular olarak o kadar mutsuz oluyoruz. Bizim için bu istikametten çok güç. Kendi kentinde, kendi grubunda, altyapısında yetişip bu türlü mağlup olduğun maçlardan sonra biraz motivasyon düşüklüğü oluyor. İster istemez üzülüyorsun. Bazen diyorsun ki, “Keşke bu taraftarı üzmesek…” Ancak tıpkı formda o taraftar üzülüyorken, sen de üzülüyorsun. Zira mağlup olmuşsun. Yani bu istikametten biraz güç. 

Pereira üzere kıymetli bir sağ bekle oynuyorsun. Nasıl bir münasebetiniz var? Ondan neler öğreniyorsun?

Pereira ile bağlantım çok iyi. Onun yaşı, deneyimi, oynadığı kadrolar benim için çok değerli. Ondan iki sene içinde ne kadar çok şey öğrendiğimi anlatamam… İdmanlardan sonra benimle özel çalışıyor. Orta çalışıyoruz. Maçlarda o değil de ben oynadığım vakit bana maçtan evvel motivasyon konuşmaları yapıyor. Tercümanla aktarıyor. Maçtan sonra yaptığım yanılgıları bana aktarıyor. Doğrularımı da söylüyor. “Şunları yapman lâzım, şunları yapmaman lâzım” diyor. Onunla abi-kardeş münasebetimiz var. Onun deneyiminden ne kadar randıman alabilirsem, benim için çok iyidir diye düşünüyorum. Bu sene de onun ardındayım. Onun kontrat olarak son yılı… İnşallah gelecek dönem o formayı almayı umut ediyorum. O da bunu bekliyor zaten… “Bu formayı sen giyeceksin” diyor… İnşallah bunu görürüz. 

‘Orijinim sağ açık’

Vakit zaman sağ önde de oynuyorsun. Senin tercihin hangisi? Kendini sağ bekte mi açıkta mı daha iyi söz ediyorsun?

Trabzonspor altyapısında daima sağ açık oynadım. Orijinim sağ açık yani… 1461 Trabzon’a imza attıktan sonra sağ bek olarak kaldım. Sağ bekte kendimi daha rahat hissediyorum. Arttan oyunu görüp hamleye katılıyorum. Defansif istikametim evvelki periyotlara nazaran daha iyi ancak evvelden sağ açık oynadığım için önde de aktifliğim var. Artta defansif özelliğim, yırtıcı özelliğim, pes etmeme özelliğim olduğu için, oyunu görerek hamleye çıkıp, takviye vermek benim için daha iyi. 

Grup arkadaşların ortasında profesyonelliği ile seni en çok etkileyen hangisi?

Pereira… Yaşına karşın idmanlardaki, saha dışındaki özellikleriyle beni etkiliyor. Ekip kaptanımız esasen. Bize örnek olacak bir insan. Egzersizden sonra fitnessa girip çalışmasıyla tam bir profesyonel… O bizim için çok hoş bir örnek… 

Seyircisiz maçlar seni nasıl etkiliyor?

Mahallede oynarken bile seni dışarıdan iki-üç kişi izliyor. Onun heyecanı ile oynuyorsun. Seyircisiz olduğu vakit tadı-tuzu olmuyor. Dünya umarım bir an evvel bu güç günleri atlatır. İnşallah bu salgından kurtuluruz. Taraftarımız bir an evvel bizi dayanaklar. Trabzonspor’un taraftarı öteki bir taraftardır. Her şeyi sonuna kadar yaşar. Hüznünü yerin tabanına, sevincini de doruğa kadar yaşar. Onların yanımızda olduğunu hissediyoruz lakin tribünde olunca bir öbür. İnşallah onları tribünde görmek istiyoruz. 

Futboldan kazandığım birinci parayla neler yaptın?

Mahalledeki çocuklara top almıştım. Düzköy’de top oynasınlar istedim. Top dağıtmıştım. Onlar da futbolu çok seviyor. Oradan geldiğim, zorlukları iyi bildiğim için orayı unutamıyorum. Aslında şu an Düzköy’de yaşıyorum. Tesiste kalmadığım vakit ailemle birlikteyim. Oraya gidip geldiğimde eski günleri yaşıyorum. Yürüyerek gidip geldiğim günleri hiç unutmuyorum. Onların benim yaşadığım zorlukları yaşamaması için, bir nebze olsun yardımcı olabilmek için çocuklara top almıştım. 

‘Uzun yıllar Trabzonspor’da oynamak istiyorum’

Şimdi çok genç bir oyuncusun. 2023 yılına kadar mukavelen var. Trabzonspor’da kendine nasıl bir meslek planlıyorsun? 

Geçen seneye bakarsak 16 maç oynamışım. Bu dönem da birinci dört maçta forma giydim. İstikrarımı devam ettirerek, üstüne koya koya, deneyim kazana kazana uzun yıllar Trabzonspor’da oynamak istiyorum. Şu an birinci kere Ümit Ulusal Kadronun takımına çağrıldım. Burada oynayıp A Ulusal Takım’a yükselmek istiyorum. Maksadım Trabzonspor’da oynadıktan sonra Ulusal Ekip forması giyebilmek…

Uzun vadede kendine bir meslek planı yaptın mı?

Trabzonspor’da uzun yıllar oynadıktan, beni eğiten, bugünlere getiren ekibim için elimden geleni yaptıktan sonra alışılmış ki ülkemi ve Trabzon’u temsil etmek için yurt dışına gitmek isterim. İngiltere ve İspanya Liglerini çok beğenerek izliyorum. Oyun olarak öteki liglerden daha önde duruyorlar. Örnek aldığım futbolcu ise Dani Alves. O yüzden İspanya’da, İngiltere’de oynamayı çok isterim. İnşallah o günleri görürüz. 

‘Yusuf abinin önümüzde çok iyi bir örnek olduğunu düşünüyorum’

Yusuf Yazıcı’nın Fransa’ya transferi, seni nasıl etkiledi? 

Yusuf abinin önümüzde çok iyi bir örnek olduğunu düşünüyorum. Altyapıdan yetişip, Trabzonspor’un kasasına o kadar büyük bir ölçü koyup, hem Trabzon’u hem de ülkeyi temsil etmesi bizim için çok iyi bir örnek. Onu gördükten sonra çalışma azmimiz daha da arttı. Yusuf abi yapabiliyorsa demek ki biz de yapabiliriz diye düşünüyoruz. Yusuf abi ile daima görüşüyoruz. Bize daima yardım ediyor. Oynadığımız maçlardan sonra bizi arıyor, tebrik ediyor. Yapmamız gereken şeyleri anlatıyor. Yanlış yaptığımız şeyler sonra, “Bunları düzeltin. Daima maç izleyin” tavsiyelerini veriyor. İnşallah onun hedeflediği yerlere biz de ulaşırız. 

Büyük kadrolarda forma giyen genç oyuncularımız popülerliğin getirdiği rehavet sonucu hüsran yaşama tehlikesi bekliyor. Çok değerli genç futbolcuların silinip gittiğine ülkece şahit olduk. Sen bu tehlikenin ne kadar farkındasın ve kendini korumak için ne üzere tedbirler alıyorsun?

Çok farkındayım. Zira buraya gelirken çok zorluk çektim. Hele kışın antrenmana gidip gelirken neler yaşadım. Köyümüz Düzköy’e 5 kilometre aralıkta. Kış sabahları dizime gelen karda o yolu yürümem gerekiyordu. İdmana bu türlü gidiyordum. Bu zorlukları hiç unutmam ve ailemin bana verdiği dayanak aklıma gelir. O yüzden amaçlarımdan kolay kolay vazgeçmem. Ne kadar para kazanırsan kazan, o günleri unutamazsın. Unutursan aslında kazandığın paranın da yaptığın işin de hiçbir manası kalmaz. Bana büyük dayanak veren annemim ve babamın haklarını ödeyemem. 

Bu vakte kadar Genç Ulusal Gruplara çağrılmamanı nasıl değerlendiriyorsun? 

Sağ açık oynadığım periyotlarda gol katkım yoktu. Fakat bunu başıma takmamıştım. Yusuf abi de Ümit Ulusal Ekibe birinci kere gelmişti. Abdülkadir Parmak da birinci defa A Ulusal Kadroya çağrılmıştı. Kendi kendime dedim ki, “Ben oynadıkça şüphesiz bir gün göreceklerdir.” İşte şu an buradayım. Yani başımda hiç “Millî Takım’a neden çağrılmadım?” diye bir niyet olmadı. Daima üstüne koyarak devam ettim. 

Ümit Ulusal Ekip Teknik Yöneticimiz Tolunay Kafkas, seni mesleğinde birinci sefer ay-yıldızlı kampa çağırdı. Neler hissediyorsun? Burada nasıl bir ortam var? 

Bir Türk oyuncusunun isteyeceği en hoş şeylerden bir adedidir herhalde… Ben de kadroyu görünce çok heyecanlandım. Çok memnunluk verici bir şey. Kadro arkadaşlarım beni yanına aldılar. Benimle daima konuşuyorlar. Hüseyin Türkmen, Ahmet Canbaz var. Buraya gelmeden onlarla daima konuştum. Onlar, “Buradaki samimiyet çok iyi. Yalnızlık çekmeyeceksin” dediler. Şu an çok hoş bir ortamdayız. 

A Ulusal Takım’la ilgili fikirlerin neler? 

A Ulusal Grup şu an çok genç bir takım ile devam ediyor. Öncelikle Ümit Ulusal Takım’da ve Trabzonspor’da göstereceğim performansla üstüne kata kata devam edebilirsem inşallah A ulusal formayı giymeyi de çok istiyorum. Türkiye olarak başarılarımız muhakkak. Küçükken o maçları izlerken büyük heyecan duyardım. Şu an grup arkadaşım Abdülkadir Ömür, A Ulusal Grup takımında. Tıpkı ekipte yıllarca top oynadık. O orada, ben buradayım. Abdülkadir yapabiliyorsa ben de yapabilirim. Buraya gelmişken çalışmaya devam etmek lâzım. 

‘Önceden Dani Alves’i çok seviyordum’

Türkiye ve dünyada mevkiinde hangi isimleri beğeniyorsun? 

Evvelce Dani Alves’i çok seviyordum. Onun yırtıcı özelliğini çok beğeniyorum. Hırsımı ondan aldığımı düşünüyorum. Şu an Alexander Arnold var Liverpool’da… O da çok genç bir oyuncu. 1998 doğumlu. Onu izliyorum. İngiltere’deki futbol çok süratli. Oyun çok süratli dönüyor. Örnek aldığım futbolculardan birisi Dani Alves, oburu de Arnold’dır. 

Özeleştiri yaptığın vakit kendinde gördüğün eksikler neler? Kendini geliştirmek için ekstra neler yapıyorsun? 

Fazla kitap okuyamıyorum. Okuduğum vakit da sporla alâkalı biyografiler okuyorum. Boyum kısa olduğu için evvelki yıllarda eziliyordum. Bunu üst kuvvet çalışarak, çabukluk kazanarak yenmeyi planlamıştım. Ekstra idmanlar yapıp eksik olduğum yerleri kapatmaya çalışıyorum. Yan toplarda ve ardıma atılan toplarda boyum kısa olduğu için eksik kalacağımı düşünerek daima egzersizden sonra baş vuruşu yaparak çalışıyorum. Şu an sıçrama yeteneğimi biraz daha geliştirdim. İnşallah bu türlü devam eder. Bazen senden uzun uzunluklu bir sol açık olduğu vakit baş olarak kendini hazırlıyorsun esasen. Baş topuna çıkmadan evvel hafif alttan müdahalelerle faul yapmadan rakibin istikrarını bozmaya çalışıyorum. Ya da onun sektirdiği toplara süratle müdahale edip almam gerekiyor. Bunları düşünüyorum maçtan evvel. Aklımda daima bunlar oluyor. Baş topuna çıkmayayım, sektirdiği topu alayım kanısı ağır basıyor. Bu Gökhan Gönül’de de Dani Alves’te böyle… 

Trabzon’da nasıl bir hayatın var? Boş vakitlerinde neler yaparsın? Hobilerin, fobilerin neler? 

Futbolun dışındaki vakitlerde ailemle vakit geçirmeyi çok severim. Yaylaya çıkarız. Bizim oralar çok hoştur. Arkadaşlarımla birlikte derenin kenarında, serinde oturmak terapi oluyor. İnşallah ilerleyen yıllarda yaylaya bir mesken yapmayı düşünüyorum. Orada başımı dinlemek istiyorum. Esasen daima kentin içindeyiz. Baş dinlemek için yaylalar çok sessiz, sakin yerler. Play-Station oynamayı, masa tenisini seviyorum. Fobilerime gelince, küçükken beni köpek kovalamıştı. Çok korkmam ancak bir tedirginlik var içimde. Köpek gördüğümde yavaştan geçer giderim. 

Bizim unuttuğumuz, senin eklemek istediğin bir şey var mı?  

Yıllar evvel Show TV’ye bir röportaj vermiştim. Orada yaptığımız röportajı yıllar sonra Antalyaspor maçında birinci 11’de oynadığım vakit yayınlamışlardı. Orada yaşadığım güç günleri anlatıyordum. Trabzonspor’da birinci 11’de oynamak benim için bu yüzden çok gurur verici. Annemi, babamı manzaralı aradım. Ben telefonu açtığım vakit herkes gözyaşlarına boğulmuştu. Çok şükür bu günlere geldik. Lakin daha yolun başındayız. O günleri unutmamak için çok çalışmak lâzım. Hiçbir vakit “Oldum” dememek lâzım. Asla pas etmem, üzerine giderim. 

Fanatik