çizgisinde 17. sırada yer alan Kasımpaşa’yı devralan Fuat Çapa, 14 maçta aldığı 8 galibiyet 3 beraberlik ve 3 mağlubiyet ile İstanbul grubunu ligde tuttu. Dönemi 43 puanla 10. sırada tamamlayan deneyimli çalıştırıcı, kontratının bitimiyle ekipten ayrıldı. Çapa, geride kalan dönem ve mesleğine ait çarpıcı açıklamalarda bulundu. Deneyimli çalıştırıcının kelamlarından ön plana çıkanlar şöyle oldu: “Sahadaki çalışma kadar saha dışındaki mesai de çok kıymetliydi. Biz Kasımpaşa’ya 21. haftada geldik. Grup yeni bir ekip. Devre ortasında 10 futbolcuyu göndermişler, 12 futbolcu almışlardı. Bunlardan altı tanesi kiralık.”
‘Futbol bir kadro oyunu’
“Şimdi dünyanın en iyi oyuncuları da olsa, futbol bir grup oyunu. Biz de yeniyiz. Elimizde sihirli değnek de yok. Birinci iki maçımızda evvel Galatasaray’a sonra Antalyaspor’a kaybettik. Ne oldu? Böylelikle ikinci devrenin birinci beş maçında Kasımpaşa 15 gol yedi. 30 da birinci devre yemiş, birinci devrenin en çok gol yiyen ekiplerinden biri. Hasebiyle sorun ortadaydı. Evvel defansif manada tedbirler almak gerekiyordu. Biz de o denli yaptık. Sonuç nedir? Sekiz maç yenilmedik, yedi maç gol yemedik.”
‘Geçici olduğunu bilirler’
“Ofansif manada oyuncuların ferdi yeteneklerine nazaran bir oyun ideolojisi oluşturduk. Devre ortasında gelen oyuncular savunma yüklü oyunculardı. Aslında kiralık oyuncu ne demek? Bunu futbol dünyasında herkes iyi bilir. Dönecektir futbolcu. Süreksiz olduğunu bilir. Kiralık oyunculardan randıman almak aslında her iki tarafında son derece iyi niyetli olmasına bağlıdır. Biz irtibatla bunu başardık. Üstelik pandemi diye bir bela varken.”
‘Koita’ya itimat verdik’
Koita yıllardır kayıp bir oyuncu durumundayken sizin sisteminizde en üretken devrini yaşadı. Fark nedir?
Biz gelmeden evvel çok değişik mevkilerde oynadı. Biz geldikten sonra sabitledik. Tek forvet olarak eksikliklerini gidermeye çalıştık. Inanç verdik aslında Koita’ya. Futbolcular robot değil, insan. Üstelik düşünün. Futbolda 30 yaşındaki oyuncuya olgun muamelesi yapıyoruz. Fakat gerçek hayatta? Tahminen bizim vaktimizde farklıydı. Futbolcularla tek tek ilgilenmenize gerek yoktu. Ancak hayatın her alanında gençler nasıl değişiyorsa futbolda da o denli. Güya Z jenerasyonundan hiç futbolcu çıkmayacak üzere düşünüyoruz. Şahsi müşahedem her geçen yıl futbolcularla teknik takım ortasındaki bağlantının giderek ehemmiyet kazandığı istikametinde.”
‘Aytaç Kara mevkisinin en iyisi’
Tıpkı şey Aytaç Kara için de geçerli. Daha skora yakınlaşan bir oyuncu haline geldi. Nasıl gerçekleşti?
Artık Aytaç’a saha içerisinde top bizdeyken ne yapacak, rakipteyken ne yapacak, bunları söyledik. Tekrar tekrar maçları izledik. Futbolcularımıza tek tek anlattık. Düşünün iki binli yıllardan evvel teknik adamlar kulübeden kaç kere çıkardı? Bir kez bile ayağa kalkmadan maçı bitiren teknik adamlar vardır. Biraz basketbola benzedik biz de. Oyunun içindeki her anın kıymetini biliyoruz. Bu yüzden Aytaç’a da tek tek muhtemel bütün konumlarda ne yapacak, nerede yüzünü rakibe dönecek, nerede uzun nerede yakın oynayabilir, bunları anlattık. Lakin şayet futbolcu iyi değilse istediğin kadar anlat bir karşılığı olmaz. Aytaç o denli değil. O mevkide oynayan en iyi yerli oyuncu.”
‘İletişim bizi yakınlaştırdı’
Pandemi süreci hocalar için de farkı ortaya koyma devriydi. Harika süreçte mental ve fizikî olarak birçok ekip külfet yaşarken sizin grubunuz öne çıktı. Yorumunuz?
Biz o süreci iyi değerlendirdik. Oyuncularla daima irtibat içinde kaldık. Anketler düzenledik. Her maçımızı konuştuk. Ofansif olarak hangisinde daha iyiydik, hangisinde dahasını yapabilirdik? Bunları sordum. Biliyor musunuz? Sanıyorsunuz ki bu çocuklar bu çeşit soruları geçiştirir. İki cümle yazıp bitirir. Hayır, uzun uzun yazdılar. Ben de takımımla birlikte dikkatle okuduk bunları. Zira her birini okuduğunuzda, kadronun hangi nizam içinde oynamaktan daha keyifli olduğunu kavrıyorsunuz. Bir de sanırım pandemi devrinde futbolcularla kurduğumuz tek tek irtibat bizleri de onları da birbirlerine daha yakınlaştırdı.”
‘Şampiyon olabilirdik’
Yıllardır tanıyoruz sizi. Bilinmeyen taraflarınız neler?
Başakşehir maçında İrfan yanıma geldi maçtan evvel, İrfan Can Kahveci. A ekipte birinci sefer on teğe benimle çıkmış, Antalya’da, onu hatırlattı bana. Ben genç futbolcularla da başkalarıyla de başka ayrı ilgilenmeyi de seviyorum. O yıllarda Gençlerbirliği’nden Soner, Aykut, Yasin, Tosiç, Petroviç, Azofeifa üzere futbolcularımızın her birinin kişisel manada daha iyi olmasına katkı verdim. Gençler daha çok forma buldu, başkaları ulusal ekiplere gitti. Boluspor’da Emre örneğin, Emre Kılıç, Bolu’dan Sivas’a, Sivas’tan Galatasaray’a gitti. O yıl transfer olmasaydı, biz şampiyon olurduk.”
‘Es-Es iyi yerlere gelecektir’
Eskişehirspor devrinizde saha içinde canavar üzere gençleri kazandırdınız, asıl uğraş ise saha dışındaydı. O süreç teknik adamlığınıza çok şey katmış olmalı. Nasıl değerlendiriyorsunuz?
Futbolun öteki tarafını da gördük, yalnızca saha içini değil öteki tarafını da idare kısmını gördük. Transfer kapalıydı, açmaya çalıştık. Çok güç devirlerdi. Büsbütün altyapıdan oluşan oyuncularla birinci devreyi herkesin beklentisinin üzerinde tamamladık. Ancak Eskişehirspor çok özel bir kulüp. Şanssızlığım onlarla bu türlü sıkıntı bir periyotta buluşmaktı. Ancak asıl dostluk makûs vakitte, güç vakitte kurulur. Ben elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. İnşallah ilerleyen yıllarda Eskişehir’in de Eskişehirspor’un da potansiyelini kavrayacak beşerler kulübü daha iyi yerlere getirecektir.”
‘Dil bir mahzur değil’
Yabancı tartıda bir takımınız vardı bu sene. Yabancı kuralı hakkında değerlendirmeleriniz neler?
Benim için yerli-yabancı fark etmiyor. Lisan ortamızda bir mahzur değil zira. Üstelik ben nereye gitsem tıpkı futbolcular üzere gurbetçiyim. Yalnızca lisanlarını değil psikolojilerini de anlıyorum. Fransa’dan gelen bir futbolcu ne düşünür, gençliğini, çocukluğunu nasıl geçirmiştir, bunları biliyorum. Zira Belçika’da onların babalarıyla, ağabeyleriyle diyelim, bir arada büyüdüm. Öte yandan artık futbolda yerli yabancı ayrımı kalmadı. Daima söylüyoruz yerli yabancı değil iyi yahut makûs futbolcu var, bu bir klişe artık. Lakin sanırım bizde bu tartışma daima ulusal grupların başarısıyla ilgili çıkıyor. Amerika’yı yine keşfe gerek yok. Daha evvel tekraren söyledim, Belçika bu bahiste iyi bir örnek. Altyapı nasıl geliştirilir, Belçika’ya bakmayacağız derseniz Almanya verelim.”
‘Başakşehir vazgeçmedi kazandı’
Başakşehir’in şampiyonluğu sizin üzere kurumsal yapıya ve planlamaya ehemmiyet veren hocalar için bir ilham kaynağı olacak mı?
Kesinlikle olacaktır. Bu lakin hocalardan çok kulüplere örnek olabilir. Başakşehir dört yıldır şampiyonluğa yakındı. Üç yıl boyunca son beş haftada, üç haftada gayeden uzaklaştılar. Lakin vizyonlarından vazgeçmediler. Öbür topluluklarda değişikliğe neden olacak şeyler onlarda olmadı. İstikrar ve ısrar, futbolda muvaffakiyetin anahtarıdır.
Ömer Necati Albayrak / FANATİK ÖZEL
Fanatik
